Rzym, w reż. Karin Henkel z Deutsches Theater Berlin inspirowany sztukami Szekspira: Koriolan, Juliusz Cezar oraz Antoniusz i Kleopatra, to przejmujący komentarz dotyczący natury władzy, odnoszący się również do współczesności.

fot. Dawid Linkowski

Tekst ze spektaklu, wybór:

Lud chce iluzji wolności, bo prawdziwa wolność napawa go strachem.
Miejsce wolności zajmuje mit, w który wierzą masy: prymitywne okrzyki bojowe, by rozbudzić polityczne żądze.
Lud najchętniej wierzy w mit samego siebie: chwytliwe obrazki, obłuda, idole, którzy nie mają nic wspólnego z prawdą. Ich zadaniem jest kreować fakty w oparciu o moc kłamstwa.
Nie chodzi o prawdę. Nigdy nie chodzi o prawdę. Chodzi o to, by ci uwierzono. Wiara!

Egoizm góruje nad prawdą, próżność nad wielkodusznością, lekkomyślność nad odpowiedzialnością, a miłość do pieniądza nad uwielbieniem sprawiedliwości.
Mierność ludzi wielkich wyparła ludzką wielkość, a zwodzenie ludu przyćmiło jego prawdziwą wolę. […]
Ta przepaść będzie rosła – między prawdą a siłą, prawdą a życiem, prawdą a władzą. Ten, który chce dziś mieć władzę, musi być gotów, by poświęcić prawdę. Musi upraszczać. Władza, w przeciwieństwie do wolności, jest prosta. […]
Najbardziej bezpośredni przejaw władzy to negowanie wolności. To ono umożliwia władcy forsowanie swojej woli wbrew woli poddanego, choćby siłą.
Władza nie ogranicza się jednak tylko do tego, by zwalczać opór i wymuszać posłuszeństwo.
Władza nie stoi w opozycji do prawdy, a wręcz się nią posługuje, przyjmując najbardziej gładkie formy i starając się być jak najmniej widoczną. Poddany nie ma nawet świadomości swojego poddaństwa. Im większa władza, tym cichszą się zdaje.

Spektakl został zaprezentowany na Festiwalu Szekspirowskim w ramach projektu Shaking the Walls dofinansowanego z Programu Unii Europejskiej „Kreatywna Europa”.