Szekspir i Bach

Aktorka Charlotte Rampling i wiolonczelistka Sonia Wieder-Atherton w dialogu poetyckim między sonetami Szekspira a suitami Bacha. 

Charlotte Rampling jest jedną z najbardziej utalentowanych i cenionych aktorek swojego pokolenia. Zyskała rozgłos dzięki swoim wyjątkowym kreacjom w filmach, zarówno w Europie, jak i w Hollywood. Znana jest z niezwykłej wszechstronności aktorskiej i zdolności do wcielania się w różnorodne role, od dramatów po thrillery i filmy kostiumowe. Jej praca była wielokrotnie nagradzana, w tym nominacją do Oscara za rolę w filmie „45 Years” z 2015 roku. W 2022 roku Charlotte Rampling zagrała niezapomnianą rolę w filmie „Diuna” w reżyserii Denisa Villeneuve’a. W tej adaptacji kultowego cyklu książek autorstwa Franka Herberta, Rampling wcieliła się w postać Gaius Helen Mohiam. Miłośnikom seriali kryminalnych znana jest również z roli dr Evelyn Vogel w produkcji „Dexter”.  

Sonia Wieder-Atherton to wybitna francuska wiolonczelistka, urodzona w 1961 roku w San Francisco, USA. Wieder-Atherton jest ceniona zarówno jako solistka, jak i jako kameralistka. Jej interpretacje są pełne pasji, emocji i głębokiego zrozumienia muzyki. Artystka często współpracuje z czołowymi orkiestrami i renomowanymi dyrygentami na całym świecie. Jej repertuar obejmuje zarówno utwory klasyczne, jak i nowoczesne kompozycje. Sonia Wieder-Atherton jest uznawana za jedną z najwybitniejszych wiolonczelistek swojego pokolenia 

W 2013 roku artystki połączyły swe talenty w „Danses nocturnes”, spektaklu spajającym poezję i literaturę przez suity wiolonczelowe Benjamina Brittena i teksty poetki Sylvii Plath. Projekt spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami, a recenzent New York Times, po amerykańskiej premierze pisał: 

„W programach, które łączą recytacje poezji z występami muzycznymi na żywo, muzyka, bez względu na to, jak potężna, często wydaje się tłem dla słów. Ale muzyka i poezja przenikają się z równą siłą w Danses nocturnes, godzinnej współpracy między znaną angielską aktorką Charlotte Rampling, która wygłasza porywające recytacje wierszy Sylvii Plath, a odważną francusko-amerykańską wiolonczelistką Sonią Wieder-Atherton. (…) Te imponujące artystki zdobyły z tym dziełem międzynarodowe uznanie”. 

W drugiej odsłonie ich współpracy to William Szekspir spotyka się ze wszechświatem Jana Sebastiana Bacha, a sonety pierwszego stają się echem suit wiolonczelowych drugiego. Światowa premiera spektaklu odbyła się w 2021 r. na The Sibiu International Theater Festival w Rumunii, Od tego czasu pokazywany jest w całej Europie. 

„Pamięć czasem powraca, niosąc ze sobą twarze, nazwiska, fragmenty historii i dźwięki. Z miejsca tego wyłaniają się sonety Szekspira, którym daleko niekiedy do wnikliwej obecności. Jakby skierowane były do tych twarzy lub jakby były twarzami, które je nam opowiadają. Poprzez suity Bacha wiolonczela przywraca okruchy pamięci i rzeźbi materię czasu”. – Sonia Wieder-Atherton 

Twórcy

Inscenizacja i wiolonczela – Sonia Wieder-Atherton
Światło – Jean Kalman
Wideo – Quentin Balpe
Projektowanie dźwięku – Alain Français
Kreacja dźwięku – Sonia Wieder-Atherton i Alain Français
Akcesoria – Manon Iside
Kierownictwo sceny i oświetlenie – Héloïse Evano

Obsada

Głos – Charlotte Rampling

Teksty

„Sonety” Szekspira: 17, 19, 16, 24, 55, 18, 136, 144, 10, 5, 73, 116, 29.
Tłumaczenie na język francuski – André Markowicz i Françoise Morvan

Muzyka

Bach – suita nr 1 BWV 1007 Prélude; suita nr 4 BWV 1010 Courante et Sarabande; suita nr 5 BWV 1011 Allemande, Bourrées et Sarabande; suita nr 6 BWV 1012 Prélude
Monteverdi – „A voce sola” (aranżacja Sonia Wieder-Atherton), “Hor ch’el ciel et la terra” (aranżacja Sonia Wieder-Atherton)
Lotti – „In una siepe ombrosa extrait”
Wieder-Atherton – „Chant de là-bas”
Na podstawie filmu „Wieczorni goście (oryg. „Les Visiteurs du Soir”) w reżyserii Marcela Carné.
Premiera – 8 marca 2022, Théâtre des Bouffes du Nord
Język – angielski z napisami w języku polskim

Sonia Wieder-Atherton dziękuje Claire Atherton i Diane Polya oraz całemu zespołowi Théâtre Antoine Watteau w Nogent-sur-Marne.
Produkcja – Centre International de Créations Théâtrales/Théâtre des Bouffes du Nord
Koprodukcja – Cercle des partenaires des Bouffes du Nord
Dzięki wsparciu na rezydenturze Théâtre Antoine Watteau – Nogent-sur-Marne