Lover’s complaint

Spektakl bierze udział w Konkursie o Nowego Yoricka

Konkurs adresowany jest do twórców debiutujących w polskim teatrze i ma na celu zachęcenie ich do czytania i inscenizowania dzieł Williama Szekspira, szukania w jego twórczości odpowiedzi na współczesne problemy oraz testowania za ich pomocą nowych form teatralnych.

Statuetka Nowego Yoricka zostanie wręczona w ramach 27. międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego. Walczyć o nią będą trzy prezentacje, przygotowane przez laureatów z teatrami zaproszonymi do współpracy przez Gdański Teatr Szekspirowski – Teatrem Polskim w Poznaniu, Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy oraz Teatrem Powszechnym im. Zygmunta Hübnera z Warszawy.

Do konkursu wpłynęło 27 zgłoszeń od studentów reżyserii ze wszystkich szkół w Polsce, reżyserów na początku swojej drogi zawodowej, kolektywów artystycznych. Wyboru laureatów dokonali dyrektorzy wyżej wspomnianych teatrów – Maciej Nowak, Jacek Głomb, Paweł Sztarbowski. Każda z realizacji zostanie sfinansowana przez organizatorów międzynarodowego Festiwalu Szekspirowskiego kwotą 25 000 zł w ramach pieniężnej części nagrody. Jako „work in progress” zaprezentowane zostaną one podczas festiwalu i ocenione przez międzynarodowe jury.

Spektakl jest propozycją jednego z trzech finalistów.

Artystka o spektaklu

„Lover’s complaint” to manifest osób, które pokochały i w swojej miłości zostały oszukane, odtrącone, porzucone.

„Lover’s complaint” to opowieść o dziewczynie uwiedzionej przez słowa. O dziewczynie, która zaufała temu, kto potrafi pięknie mówić. O dziewczynie, która uwierzyła, że słowa opisują rzeczywistość, a nie są tylko poezją, zabawą, środkiem uwodzenia. O dziewczynie, która mimo doświadczenia oszustwa i porzucenia wie, że kolejny raz uległaby urokowi słów kochanka. „Lover’s complaint” to opowieść o doświadczeniu miłosnego oszustwa. To opowieść zaczynająca się w momencie świadomości końca relacji. W momencie pozostania z kilkoma przedmiotami – świadkami miłości, z którymi, gdy miłość mija, nie wiadomo, co zrobić.

„Lover’s complaint” to lament nad samą sobą, a w szerszym planie nad tymi wszystkimi, którzy doświadczyli lub doświadczają miłosnej klęski. To pieśń oczyszczenia, publicznego opłakania utraconej części siebie, to zarazem koniec i początek, to moment odradzania. To ból, którego nazwanie i wypowiedzenie wobec świadków, niesie ukojenie.

„Lover’s complaint” to wspólnotowe wysłuchanie i/lub wypowiedzenie, wytańczenie, wyśpiewanie, wykrzyczenie skarg, które sami_e składamy i które często składa się na nas. To próba wzięcia słów bohaterki poematu Szekspira za swoje, próba przepuszczania ich przez indywidualne wrażliwości z zachowaniem zbiorowości. To wspólnotowe godzenie się z tym, co najbardziej ludzkie – z nieudaną miłosną relacją, ze złamanym sercem, z byciem porzuconym_ą i porzuceniem kogoś innego.

„Lover’s complaint” to opowieść chóru g/Głuchych i słyszących. Chóru, który w wielości języków i ekspresji przygląda się strategiom mówienia o miłosnej klęsce. Chóru, który poszerzając pole reprezentacji, poszerza pole rozumienia. Zainspirowana cichą operą „Deafman Glance” Roberta Wilsona chcę manifestować odmienność ekspresji i rozumienia performerów g/Głuchych i słyszących. Wierzę, że strategie szacunku dla różnic i czerpania z nich są strategiami realnie łączącymi i mogą stać się początkiem rewolucji.

Mira Mańka

Teatr Polski w Poznaniu o swoim wyborze

Zdecydowałem o wyborze projektu Miry Mańki do realizacji w Teatrze Polskim w Poznaniu_1875, bo wydał mi się świeży i otwierający nowe, współczesne perspektywy na starego mistrza. Najpierw dlatego, że młoda reżyserka sięgnęła po nieoczywisty dla teatru materiał literacki, jakim są sonety. W epoce turboimpresjonizmu te utwory być może łatwiej niż pozostałe z dorobku Shakespeare’a mają szansę znaleźć uznanie publiczności. Po drugie, zaproponowała spojrzenie na ten utwór z perspektywy bardzo współczesnej, jaką są praktyki integracyjne, włączające osoby o alternatywnej wobec mainstreamu wrażliwości sensorycznej. To jest zarówno intrygujące, jak i otwierające. Z wielką ekscytacją czekam na efekt tego reżyserskiego gestu.
–
Maciej Nowak, Dyrektor Artystyczny Teatru Polskiego w Poznaniu_1875

O artystce

Mira Mańka – tegoroczna absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu AST w Krakowie, studiowała Performatykę Przedstawień (Uniwersytet Jagieloński), Podyplomowe Studia nad Społeczną i Kulturową Tożsamością Płci „Gender Studies” (Uniwersytet Warszawski) oraz Wiedzę o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie.

Stypendystka European Theatre Convention na rok 2023 oraz członkini ETC Women Directors’ Networking Group. Rezydentka programów: Komuny Warszawa (2023), Sceny Nowej Dramaturgii (Rzeszów, 2022), Sopot NonFiction (Sopot, 2021), dwukrotnie Młodzi i Nowy (Łódź, 2021 i 2022), Młodzi w Starym: online (2020), Młodzi w Starym (Kraków, 2019).

Reżyserowała na zaproszenie Narodowego Starego Teatru w Krakowie – „Czartoryska. Artefakty.”, Teatru Współczesnego w Szczecinie – „Piknik pod wiszącą skałą”, Teatru im. J. Kochanowskiego w Opolu – „Sztuka kochania” wg podręcznika Michaliny Wisłockiej.

Razem z Anną Rogóż – jako kolektyw dziewczyński „blisko – w roku 2021 zrealizowały spektakl „Szekspir: makieta” w ramach projektu Festiwalu Szekspirowskiego – SzekspirOFF Produkcje.

Jest autorką tekstów do części własnych spektakli, stworzyła również scenariusz do „Tajemniczego Ogrodu” w reżyserii Tomasza Fryzeła, Teatr Łaźnia Nowa, 2022.

Za „Piknik pod wiszącą skałą” otrzymała Grand Prix dla najlepszego młodego reżysera Festiwalu Koszalińskie Konfrontacje Młodych „m-teatr” (2020), a spektakl „Szekspir: makieta” został doceniony I nagrodą honorową jury konkursu SzekspirOFF oraz Nagrodą Publiczności na Festiwalu Szekspirowskim, 2021.

Biega, medytuje, studiuje techniki twórczego feedbacku.

Twórcy

Reżyseria i adaptacja: Mira Mańka
Kompozycja muzyczna: Michał Lazar
Choreografia: Michał Przybyła

Obsada

Konrad Cichoń,
Piotr Dąbrowski,
Barbara Krasińska,
Ewa Szumska,
Agnieszka Turek,

Pokaz work in progress, premiera odbędzie się w Teatrze Polskiego w Poznaniu.
Język – polski język foniczny i polski język migowy z napisami w języku angielskim

Na podstawie poematu „Skarga Zakochanej” Williama Szekspira. W spektaklu wykorzystano oryginalny tekst, jak również fragmenty w tłumaczeniu Macieja Słomczyńskiego i parafrazy autorstwa Miry Mańki.

Grafiki autorstwa Małgorzaty Gawlik