Opowieść zimowa

Zdrada to prawdopodobnie najbardziej zapalny temat w relacji romantycznej. To akt, który odziera parę z więzi i bliskości, prowadzi do szybkich wyroków, a nawet traumy, która nieleczona – ma niebywałą zdolność transmisji na otoczenie. Zazdrość Leontesa, która niczym matnia pochłania wszystkie aspekty życia bohatera, wywołuje w nim patologiczną obsesję i prowadzi do destrukcji. Czy jako mężczyzna, ojciec i w końcu król – może jednak postąpić inaczej? Lament Hermiony przejmuje jeszcze bardziej, jeśli dostrzeżemy w niej nie tylko kochającą żonę i matkę, lecz dążącą do spełnienia swoich potrzeb seksualnych kobietę.

Dramaturgia Szekspira od zawsze silnie rezonuje z rzeczywistością, w której się ją wystawia. Spektakl „Opowieść zimowa” w interpretacji Pameli Leończyk i Darii Sobik nawiązuje do popularnej dziś „kultury terapii”. Szekspirowscy bohaterowie poddają się terapii, by zanurzyć się w swojej przeszłości i spojrzeć z dystansem na nieuświadomione dotąd potrzeby. Unaocznienie budzącej się w nich traumy każe zastanowić się nad skutecznością terapeutycznej rozmowy w przejmującym rozkładzie relacji.

Szekspirowska opowieść o obsesji zdrady, która trawi króla Leontesa (Grzegorz Artman) i ma destrukcyjny wpływ na jego żonę, królową Hermionę (Karolina Adamczyk) i dzieci, w spektaklu Pameli Leończyk i Darii Sobik rozgrywa się podczas rodzinnej psychoterapii. Traktowanej tyleż serio (250 zł za wizytę), ile z dystansem. Plus wspaniałe aktorstwo.

Aneta Kyzioł Polityka

Zachwyca także gra aktorska – szczególnie Grzegorza Artmana, Karoliny Adamczyk oraz Anny Ilczuk. Grzegorz Artman, grający Leontesa, wzbudza podziw swoim pięknym, mocnym głosem, szerokim gestem i nonszalancją w zachowaniu, godną prawdziwego króla. Anna Ilczuk – jako Perdita jest cudownie przesłodka w swojej prostolinijności, genialnie łączy rolę nieco naiwnej pastereczki z rolą dorosłej córki, która pełna odwagi, prosto i świadomie wypowiada trudne słowa do rodziców. (…)  spektakl jest wyjątkowy i poruszający. Pomysł połączenia klasycznej opowieści Szekspira ze współczesnym kontekstem relacji międzyludzkich jest zarówno nowatorski, jak i głęboko rezonujący z dzisiejszymi problemami. To sprawia, że sztuka zyskuje niezwykłą głębię, mocno angażując widza swoją niebanalną interpretacją.

Katarzyna Harłacz, krytyczne spojrzenie

Twórcy

reżyseria – Pamela Leończyk
tłumaczenie – Piotr Kamiński z redakcją naukową Anny Cetery-Włodarczyk
adaptacja i dramaturgia – Daria Sobik
scenografia i kostiumy – Magdalena Mucha
muzyka – Magdalena Sowul
choreografia – Daniel Leżoń
inspicjent – Zuzanna Rucińska
reżyseria światła – Piotr Pieczyński

Obsada

Karolina Adamczyk – Hermiona
Grzegorz Artman – Leontes
Aleksandra Bożek – Paulina/Czas
Anna Ilczuk – Perdita
Oskar Stoczyński – Koterapeuta, Floryzel, Poliksenes

Informacje dodatkowe

czas trwania: 2h
wiek: b.o.
ostrzeżenia o treści: podczas spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe
spektakl w języku polskim, tłumaczony na angielski

W 2023 r. scenariusz spektaklu brał udział w konkursie o Nowego Yoricka, organizowanego przez Gdański Teatr Szekspirowski i zaprezentowany został w formie “work in progress” na 27. edycji Festiwalu Szekspirowskiego. Scenariusz powstał na podstawie fragmentów „Zimowej opowieści” Williama Szekspira (tłum. Piotr Kamiński z red. naukową dr hab. Anna Cetera-Włodarczyk), tekstu Darii Sobik i improwizacji zespołu aktorskiego.

Prezentacja ta była efektem współpracy Teatru Powszechnego w Warszawie z Gdańskim Teatrem Szekspirowskim. Prezentacja okazała się zwycięska i otrzymała nagrodę Nowego Yoricka od jury Festiwalu Szekspirowskiego. W uzasadnieniu można przeczytać: „Za pracę, która może przekształcić się w ciekawy spektakl interpretujący »Opowieść zimową« w ramach współczesnej kultury terapii. Za metateatralne, krytyczne i satyryczne podejście do terapii jako narzędzia zrozumienia i uzdrawiania relacji. Za żartobliwe i ironiczne przepisanie tekstu Szekspira”.