W szekspirowskiej „Burzy” córka Prospera zyskała zbędną z punktu widzenia swojego przeznaczenia mądrość – została wychowana w izolacji, żyła w teoretycznym świecie, a następnie wpadła w scenariusz szczęśliwego zakończenia, na który nie była gotowa.
W alternatywnej, współczesnej rzeczywistości, Miranda od wielu lat żyje sama na wyspie (w domu, w którym dawniej mieszkała z ojcem), porzucona przez Ferdynanda i Prospera, którzy odpłynęli dawno temu, zajęci swoimi sprawami. Kobieta, otoczona księgami (których treść zna na pamięć), codziennie wstaje z łóżka, zarzuca na koszulę nocną płaszcz maga i dba o swoje królestwo. Towarzyszą jej Kaliban i Ariel, z którymi żyje w fizjologiczno-psychologicznej symbiozie. Wyspa jest ziemią niczyją, z którą Miranda wchodzi w harmonijne interakcje. Nikt nie jest niewolnikiem, nie domaga się uwolnienia i nie dąży do zniewolenia czy posiadania. Czasem zdarza się burza, która jednak nikomu nie zagraża. Czas, jak morska woda, otacza wyspę, zamknięty w cyklu przypływów i odpływów, zależnych od faz księżyca. Miranda jest księżycem. Wszystko dzieje się jednocześnie i nie dzieje się wcale.
Tematem wizualno-muzycznej instalacji jest doświadczenie porzucenia czy osamotnienia (nie tyle samotności, co właśnie osamotnienia).
Twórczynie i twórcy
scenariusz, reżyseria: Krzysztof Cicheński
scenografia, światła: Julia Kosek, Krzysztof Cicheński
muzyka: Maria Antkowiak-Świątek, Krzysztof Cicheński
kostiumy, wideo: Julia Kosek
Obsada
Maria Antkowiak-Świątek (Miranda)
Sylwia Achu (Ariel)
Diana Cristescu (Kaliban)
Informacje dodatkowe
wiek: 16+
czas trwania: 1h
spektakl w języku polskim, tłumaczony na angielski