Po bardzo wyrównanym konkursie mamy frapującego zwycięzcę, który spełnia wszystkie aspiracje, jakie towarzyszyły nam w tym projekcie – jest to nowatorska i innowacyjna realizacja integrująca różne formy sztuki, łącząca teatr i sztuki wizualne, zgłębiająca Szekspira w naszych czasach i podkreślająca jego trwałe znaczenie. / Philip Parr, przewodniczący Europejskiej Sieci Festiwali Szekspirowskich (ESFN)

Osławiona tragedia Szekspira o Romeo i Julii i ich tragicznej historii miłosnej rozgrywa się w renesansowej Weronie. Rodziny młodych kochanków toczą ze sobą gwałtowny konflikt. Jednak ta historia mogła rozegrać się też między chłopcem a dziewczyną stojącymi po przeciwnych stronach wojny domowej w Syrii lub między dwoma młodymi mężczyznami o różnym pochodzeniu etnicznym lub religijnym w ośrodku dla uchodźców w Norwegii. Mogła rozegrać się między pakistańskim imigrantem w trzecim pokoleniu a etniczną Norweżką albo między dwiema dziewczynami lub dwoma chłopcami, których religia zabrania obecnie małżeństw osób tej samej płci w Norwegii.

Tragiczna opowieść o miłości niemożliwej mogła rozegrać się także między młodym chłopcem a starszą kobietą albo między nauczycielem a uczniem. Koncentrowanie się na napaściach o charakterze seksualnym w relacjach podległości w dużej mierze kryminalizuje relacje i miłość natury asymetrycznej.

Norweg Christian Hestø i Polak Piotr Misztela odgrywają tragedię Szekspira, nieustannie uzupełniając jej narrację o pochodzące z naszych czasów prawdziwe historie o miłości niemożliwej lub kryminalizowanej. Tragizm wszystkich tych opowieści jest tak oczywisty i przytłaczający, że możemy się do nich odnieść wyłącznie za pomocą teatralnych środków komicznej wymowy. W przeciwnym razie prawdopodobnie stracimy wolę życia i wolę kochania tych, których kochać chcemy.