Inspirowany „Burzą” Szekspira multimedialny spektakl, będący połączeniem teatru, tańca, video oraz muzyki.
Ariel i Kaliban stanowią dwa przeciwstawne, ale zarazem w pewien sposób komplementarne aspekty psyche, powstałe na zasadzie odpowiedniości: góra-dół; wysokie-niskie; lotne-ciężkie; jasne-ciemne.

Ariel to duch powietrza, swobodnej myśli, duch wodnikowy; w jego obszarze leży zasada postępu, tendencja do nieustannego przekraczania ograniczeń, przemiany zastanego świata. Kaliban – odwrotnie – symbolizuje to co prastare, naturalne, instynktowne. Rzeczy, które wiążą z ziemią; to co niezmienne. Współczesność jest naznaczona wyjątkowo silnym oddziaływaniem obu tych aspektów.

Ten niezwykły moment w dziejach świata – z jednej strony burzliwy, pełen ideologicznego zgiełku i walki, z drugiej zaś tchnący zastanawiającą pustką. Pustka rozdroży, pustka oczekiwania, pustka granicznego punktu, gdzie stare oddala się, a nowe nie nadchodzi. I choć nie brakuje dyskusji i szokujących nieraz propozycji, nie ma żadnej pewności, jaki ów nowy
wspaniały świat będzie.

Kaliban versus Ariel. Dwóch aktorów – performerów w szalonym scenicznym pojedynku pełnym fizyczności, dwie wizje świata zderzają się ze sobą poprzez taniec, piosenki oraz quasi-przemówienia. Sceniczne zderzenie tych dwóch archetypowych postaci, wskutek intensywnego nagromadzenia środków i form, ich gwałtowną zmienność i pulsowanie, oddaje charakter współczesnej kultury przekazu i  jej cechę szczególną – trans.

Współczesna kultura – przez tę niczym nieskrępowaną wielość – stała się w jakimś sensie kulturą obłędu. I na tym polega wolność Kalibana i Ariela, której metaforycznym obrazem jest ten spektakl.