Jacek Kopciński – historyk literatury, krytyk teatralny, redaktor naczelny miesięcznika Teatr. Jest autorem monografii „Gramatyka i mistyka. Wprowadzenie w teatralną osobność Mirona Białoszewskiego” oraz „Nasłuchiwanie. Sztuki na głosy Zbigniewa Herberta”, a także tomu szkiców i rozmów teatralnych „Którędy do wyjścia?”. Ostatnio opublikował „Powrót Dziadów i inne szkice teatralne”, gdzie omawia m.in. współczesne realizacje teatralne dramaturgii romantycznej. W latach 2012–2013 opracował dwutomową antologię „Transformacja. Dramat polski po 1989 roku”. Jest także pomysłodawcą i redaktorem naukowym serii „Dramat Polski. Reaktywacja”, w której ukazało się dziesięć tomów zawierających teksty dramatyczne polskich pisarzy powojennych. Niedawno wydał raport „Miejsce i rola Kościoła w dzisiejszej polskiej kulturze teatralnej”. Autor kilku podręczników i scenariuszy filmów dokumentalnych (m.in. na temat Bolesława Leśmiana). Pracuje w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, gdzie od 2012 roku kieruje Ośrodkiem Badań nad Polskim Dramatem Współczesnym. Wykłada na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Uniwersytecie Warszawskim (wydział „Artes Liberales”). Jest członkiem kapituły prestiżowej Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.
Aneta Szyłak – kuratorka sztuki współczesnej, autorka tekstów, teoretyczka i twórczyni instytucji, twórczyni i pierwsza kierowniczka NOMUS nowego Muzeum Sztuki. W latach 2015–2021 pracowała jako pełnomocniczka ds. powstania, a następnie kierowniczka NOMUS w Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz jako prezeska i dyrektorka artystyczna Fundacji Alternativa. Założyła i prowadziła Instytut Sztuki Wyspa (2004-2014), Festiwal Alternativa (2009-2016) i Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia (1998-2001). Kuratorka wystaw w kraju i za granicą, m.in. „Rhizopolis” Joanny Rajkowskiej (Warszawa, Zacheta, 2021), „Hiwa K: Wysoce nieprawdopodobne, choć nie niemożliwe” (Warszawa, Zachęta, 2019), „Niech poprzedza cię płomień” (Białystok, Arsenał, 2020, NOMUS 2020-2022), „The Field is to the Sky, Only Backwards” (Nowy Jork, ISCP Gallery, 2013) czy „Architectures of Gender” (SculptureCenter, Nowy Jork, 2003). Interesują ją zagadnienia teorii praktyk kuratorskich oraz rola sztuki poza polem sztuki. Jest współautorką książki „The Curatorial. A Philosophy of Curating” (2013). Występowała w Bard College, New School, Queens College i NYU; gościnnie pracowała w Akademii Sztuki w Moguncji oraz na Uniwersytecie Kopenhaskim. Obecnie przygotowuje pracę doktorską pt. „Curating Context. The Palimpsest on the Quotidian and the Curatorial” w ramach Curatorial/Knowledge na Goldsmiths University of London oraz Uniwersytecie Kopenhaskim. Należy do stowarzyszeń zawodowych, takich jak CIMAM, IKT i AICA.
John Stanisci jest jednym z najlepiej sprzedających się amerykańskich artystów z listy bestsellerów New York Timesa, tworzących dla DC Comics, Marvela oraz IDW Comics. Narysował takie postaci jak Spider-Man, Batman, Constantine, Justice League Dark, Judge Dredd, X Files oraz wiele innych. W 2011 roku książka Stanisci pt. „Batman Beyond: Hush Beyond” wydana przez DC Comics znalazła się na 1 miejscu listy bestsellerów New York Timesa, w kategorii powieść graficzna. Jego inne powieści graficzne jak „Lifedeath”, „Foundlings” oraz „Gladiatrix” zostały docenione przez takie czasopisma jak The Hollywood Reporter, Deadline i inne. John jest także dramaturgiem, aktorem i producentem spektakli na Brodwayu i Off Broadway. Sztuki Stanisci były nominowane zarówno do prestiżowych nagród dramatycznych Woodward i Newman jak i zakwalifikowane na Eugene O’neil Playwrights Conference. W jego dramatach występowali nominowany do Tony Award Dawid Morse czy zdobywczyni Oscara Kathleen Turner, a także nominowana do SAG Sarita Choudhary, czy zdobywczyni Obie Award Tamara Tunie oraz wielu innych. W roku 2009, grupa teatralna Invictus Theater, której jest założycielem wystawiła na Brodway’u sztukę „Irena’s Vow” o Polce, ratującej Żydów w czasie II Wojny Światowej. Była to także pierwsza w historii sztuka wystawiana na kongresie Organizacji Narodów Zjednoczonych.
www.johnstanisci.com
Tamara Trunova jest ukraińską reżyserką teatralną. W 2008 ukończyła Kijowski Narodowy Uniwersytet Teatru, Filmu i Telewizji im. Karpenko-Kary na wydziale reżyserii. Prowadzi zajęcia kreatywne i akademickie m.in. na Uniwersytecie Karpenko-Kary. Od 2011 pracuje w Kijowskim Akademickim Teatrze Dramatu i Komedii na lewym brzegu Dniepru (Teatr Lewobrzeżny), gdzie od 2019 jest dyrektorką. W 2016 i 2018 roku była członkinią Jury międzynarodowego Festiwalu Fringe w Edynburgu (Wielka Brytania). W 2016 wygrała konkurs teatralny „Taking the Stage” dla ukraińskich reżyserów, organizowany przez British Council. Wystawiła spektakle “Sasza, wynieś śmieci” oraz “Złe drogi”, oba autorstwa Natalii Worożbyt. Obie produkcje zdobyły pierwsze miejsce w rankingu “Kyiv Account” 2017 i 2018. “Złe drogi” wygrały drugi All-Ukrainian Theater Festival-Award GRA w 2019 w licznych kategoriach. Tamara Trunova jest także zdobywającą liczne nagrody dramaturżką. W 2021 otrzymała nagrodę Kobiety w sztuce w kategorii Kobiety w teatrze.
Gianina Cărbunariu jest rumuńską reżyserką i dramaturżką. Od 2017 roku jest dyrektorką Teatru Młodych i kuratorką międzynarodowego festiwalu w Piatra Neamț (pierwszy rumuński festiwal teatralny, zapoczątkowany w 1969 roku). Efekty jej pracy jako reżyserki i dramaturżki prezentowane były międzynarodowych festiwalach, w tym w Avignonie (2014 i 2016), na Wiener Festwochen, Biennale Nowych Dramatów Europejskich w Wiesbaden (2004 and 2006), LIFT London, Almada International Festival, TransAmeriques Festival w Montrealu, New Drama Budapest, New Drama Moscow, New Drama Bratislava Festival, Mladi Levi Liubliana, Nitra International Festival, International Theatre Festival in Liege itp. Jej spektakle prezentowane były europejskiej publiczności w takich teatrach jak Traffo Budapest, HAU Berlin, Abadia Madrid, National Theatre in Bruxelles, Centro Dramatico Madrid, Theatre de la Ville Paris, Freiburg State Theatre, Celestin Theatre in Lyon itp. W Polsce jej przedstawienia można było oglądać podczas Festiwalu Dialog we Wrocławiu czy Kontakt w Toruniu a także na Konfrontacjach Teatralnych w Lublinie i w TR Warszawa. Pracowała w Kammerspiele Munich („Sold Out”, 2010), Schauspielhaus Stuttgart („Waste” – 2022), Centro Dramatico Nacional Madrid („Praize to Laziness” – 2018), Teatro delle Passione, ERT Modena („Work in Progress” – 2018). Jej esej wizualny „Postwest – Something digital” był współprodukowany przez Volksbuhne Theatre w 2020 w ramach międzynarodowego festiwalu „Postwest//guess where”.